Sevgi Allah'ın Bize Verdiği Bir Nimettir 

Sevgi büyük bir nimettir ve Allah bir lütuf olarak biz kullarına sevgiyi armağan etmiştir. Bize bu büyük nimeti verdiği için Allah’a her zaman şükretmeliyiz.

Sevginin kaynağı Allah’tır. Yavrular daha dünyaya gelmeden, Allah onun sevgisini annelerin kalbine koyar. Yavru dünyaya gelip büyüdükçe annelerin sevgisi de büyür. Yüreği sevgiyle dolan anne, yavrusunu her türlü tehlikeden korumak için kendi hayatını bile tehlikeye atabilir. Eğer Allah sevgiyi annelerin kalbine koymasaydı, canlılar nesillerini devam ettiremezler; hayat böylece kaybolup giderdi.

Bir gün Peygamberimizin yanına bazı insanlar gelmişti. Bunların arasında bir kadın da vardı. Kadın çocuğunu kaybetmişti. Çocuğunu bulur bulmaz alıp onu bağrına bastı. Bu sevgi ve şefkati gören Peygamberimiz:

"-Şu kadın çocuğunun bir zarar görmesini ister mi?" diye sordu. Oradakiler:

"-Hayır, kesinlikle istemez" dediler. Bunun üzerine Peygamberimiz:

"-İşte Allah, kullarına bu kadının yavrusuna duyduğu sevgi ve şefkatten daha çok merhamet ve şefkatle doludur" buyurdu.

Yüce Allah bu konuda şöyle buyurur:

"Aranızda sevgi ve şefkati var etmesi, onun varlığını gösteren kanıtlardan biridir." (Rum, 21)

Sevgi çok büyük bir nimettir. İnsanların kalbinde sevgi olmasaydı, insanlar birbirlerine tahammül edemezdi. En ufak bir sorunda hemen kavga eder, birbirlerini kırarlardı. Ama biz sevdiğimiz kimselerin bazı hatalarını hoş görürüz.

Çoğu zorlukların üstesinden sevgiyle geliriz. Sevdiğimiz şeylerin varlığı bize yaşama sevinci verir. Sevinçlerimizi sevdiğimiz kimselerle paylaşırız. Onlar olmadan hayat bize boş ve sevimsiz görünür.