Türkiyem

Dünya üzerinde en güzel yarımada,
Günde dört mevsim yaşar Türkiyem.
Nice nazarlara hedef olsada,
Koynunda yılanı okşar Türkiyem.

Şahit oldu nice kanlı savaşa,
Milletini sardı çelik kumaşa,
Mehmet Akif destanını yazmış ya,
Seni yazmak kalemi aşar Türkiyem.

Ekmeğini yiyip yurdunda durur,
Asker öğretmeni çocuğun vurur,
İyilik görsede iftira vurur,
Her türlü insan yaşar Türkiyem,

Mustafa Türklükle duyuyor gurur,
Terörü cahili darbeler vurur,
Bazı seçilen hortumlar durur,
Yine de ayakta durur Türkiyem

Mustafa Yazka

Türkiye'm

Güzel Türkiye'm, taht kurmuşsun gönüllere,
Yazayım maceraların, gelsin dillere,
Cennet vatanımı, yüceltelim göklere,
Bir karış toprağını, vermeyiz ellere.

Yüce ismin tarihlerde, şanlarla dolu,
Medeniyetler beşiği, şu Anadolu,
Şehit, cihangir yatağı, müslüman yolu,
Korku bilmez bir ulustur, Anadolulu.

Altın değerler taşıyor, toprağın taşın,
Şehit yatağında, arşa ulaştı başın,
Acısını, tatlısını, çektik savaşın,
Bayrağım dalgalan, Türk'tür senin yoldaşın.

Türkiye'm canımsın, buram, buram kokarsın,
Özgür değerler için, sel olup taşarsın,
Kahraman ulusuna, destanlar yazarsın,
Hak, adalet yolunda, Allah'a taparsın.

Söylenir dünyada, şan, şerefle adımız,
Özgür yaşamaya, kurban olsun canımız,
Al bayrağa yansımıştır, bizim kanımız,
Vatan için büyüyecek, çocuklarımız.

Osman Aközel

Türkiyem, Anayurdum, Sebebim, Çarem!

Ben, kağnılarla yaylılarla büyüdüm geldim
Çocuk yüreğimi yakan türküler dinleye dinleye.
Mahzun kağnılarla, nazlı yaylılarınla
Ve tozlu yollarınla sevdim seni Türkiye!

O tezek topladığım kırlar, yaylalar...
Başına oturduğum, yemek yediğim atandır.
Türkiye'm, anayurdum, sebebim, çarem...
Taşına toprağına vurgunluğum bundandır...

Akşam karanlığıyla başlardı kurbağalar
Susar gökyüzü kadar, dinlerdim biteviye.
Gecemi besteleyen cırcır böceklerinle.
Kurbağa seslerinle sevdim seni Türkiye!

Bir Peygamber sofrasıydı soframız:
Biraz tandır ekmeği, biraz çökelik...
Yoksulluğunla da bağlandım kaldım sana
Mecnunlar gibi üstelik.

Yağmurlar başlayınca, odalarımız damlardı
Dizlerini döve döve ağlardı anam.
Şimdi kırkikindiler boyunca sırılsıklam
Küçük kerpiç evlerin çıkmaz aklımdan!

Türkiye'm! Hasretim! Kınalı türküm! ..
İçiçe güzellik, uç uca kahır
Yüreğimi bin parçaya bölseler
Her parçası yine seni çağrışır.

Yavuz Bülent Bakiler