ÇANAKKALE ZAFERİ ŞİİRLERİ

ÇANAKKALE 

Övün ey Çanakkale, cihan durdukça övün! 
Ömründe göstermedin bin düşmana bir gün. 
Sen bir büyük milletin savaşa girdiği gün, 
Başına yüz milletin birden üştüğü yersin! 

Sen savaşa girince mızrakla, okla, yayla. 
Karşına çıktı düşman çelikten bir alayla. 
Sen topun donanmayla, tüfeğin bataryayla, 
Neferin ordularla boy ölçtüğü yersin! 

Nice tüysüz yiğitler yılmadı cenk devinden, 
Koştu senin koynundan çıkar çıkmaz evinden. 
Sen onların açtığı bayrağın alevinden, 
Kaç bayrağın tutuşup yere düştüğü yersin! 

Toprağından fazladır sende yatan adamlar, 
Irmağın kanla çağlar, yağmurun kanla damlar. 
O cenkten armağandır sana kızıl akşamlar, 
Sen silahın inançla son sövüştüğü yersin! 

Bir destana benziyor senin bugünkü halin. 
Okurken duyuyorum sesini ihtilalin. 
Övün ey Çanakkale, ki sen Mustafa Kemal'in, 
Yüz milletle yüz yüze ilk görüştüğü yersin! 

Faruk Nafiz Çamlıbel 

 

BİR YOLCUYA

Dur yolcu! bilmeden gelip bastığın
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.

Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda
Gördüğün bu tümsek, Anadolu'nda
İstiklal uğrunda, namus yolunda
Can veren Mehmet'in yattığı yerdir.

Bu tümsek, koparken büyük zelzele,
Son vatan parçası geçerken ele,
Mehmed'in düşmanı boğduğu sele
Mübarek kanının akıttığı yerdir.

Düşün ki, haşr olan kan, kemik eti
Yaptığı bu tümsek, amansız çetin
Bir harbin sonunda bütün milletin
Hürriyet zevkini tattığı yerdir.

Necmettin Halil ONAN

ÇANAKKALE ŞEHİTLERİ

Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin
Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer,
O ne müthiş tipidir, savrulur enkazı beşer.

Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak.
Kafa göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak
Vurulup, tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna yarap ne güneşler batıyor.

Ey bu topraklar için toprağa düşmüş asker
Gökten ecdat inerek öpse o pak alnı değer.
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
Gömelim gel seni tarihe desem sığmazsın.

Mehmet Akif ERSOY

 

Çanakkale Geçilmez

 

Çanakkale mahşerinde can pazarı kurulmuş
Toprağı şehitlerin kanlarıyla yoğrulmuş
İman en büyük silah vatan en sevgili yar
Bağrına taş bassın beklemesin analar

Eller duaya kalkmış bu son cuma namazı
Vatan onlardan razı onlar vatandan razı
En fedakar en cesur en büyük asker bizim
Sevinsin türk evladı çünkü bu zafer bizim

Düşmanın hayalleri gömüldü kara suya
Hangi millet galip gelir böyle şanlı orduya
Anlasın bütün cihan Çanakkale geçilmez
Şühedanın kanına asla değer biçilmez.

Coşkun Arslan

Yer Çanakkale

Türklüğün toprağı “ vatan “ diyerek
Al kanı döktüğü yer ÇANAKKALE.
Mehmet’in ölmeyi şeref bilerek
Toprağa düştüğü yer ÇANAKKALE.

Denizler yol vermez her nidasıyla
Gökler tutulmuştu cenk havasıyla
Bulutlar ağlarken ölüm yasıyla
Tarihin güldüğü yer ÇANAKKALE.

Dağlar secde etti her şehidime
Analar yanardı mert yiğidime
Gemiler inerken suyun dibine
Bayrağın sevdiği yer ÇANAKKALE.

Ölmeyi emreder eşsiz komutan
“Geçilmez” diyordu bu yüce vatan
Türk’ün yardımcısı Ulu Yaradan
Alemin bildiği yer ÇANAKKALE.

Turan Işık