GÖZLERİNİ GETİR ÖLEYİM

gözlerini getir, yarı umutsuzluğumun

yaprak gibi döküleyim önüne

solayım beter olayım

gözlerini getir, öleyim…;

bilmeden çocukca sevildiğini

ve bayram sabahınca beklendiğini

kafdağı’;ndan güneş getirir gibi

gözlerini getir

getir gözlerini, öleyim…;

kimsesizim, ilk kez bu kadar suskunum

sana söylemiyorum

yıldızlara uzanmışım her akşam

ve bağlanmış, ve kınanmış

ve karşında yitirilmişim

ne olur, gözlerini getir

Birtam; getir gözlerini, öleyim…;

ben biraz şairim, biraz divane

çarmıha gerseler öldüremezler

sırrım sazımda değil, yüreğimdedir

istersen dost, istersen düşman gibi

gözlerini getir

Birtanem; getir gözlerini, öleyim…;

ben yine kaybettim, görmüyor musun?

şafak yangınından yaralı çıktım

ve ben ustam;

gözlerinle yıkılası bir şiire başladım

kaçtıkça sana döndüm

ve artık gülü bıraktım,

menekşe yaprağını, kitaplarımı,

bu şiir bitsin…;

bana peşini bıraktığım bir hayatı değil,

gözlerini getir

Birtanem; getir gözlerini, öleyim...