ANNEM

Annem sen rabbine gittin.

Yavrun sensiz yetim kaldı.

Beni kime emanet ettin.

Yavrun sensiz yetim kaldı.

 

Küçüktüm kucağına alırdın.

Okşayıp yüzüme gülerdin.

Kolların boynuma dolardın.

Boynum sensiz yetim kaldı.

 

Benim için uykunu bölerdin.

Basardın bağrına dalardın.

Ellerim ellerine alırdın.

Ellerim sensiz yetim kaldı.

 

Ninnilerin hoş sedaydı.

Sanki haktan bir nidaydı.

Gözler o an uykudaydı.

Gözlerim sensiz yetim kaldı.

 

Çektiğine çile demedin.

Bensiz bir lokma yemedin.

Gönül yaramı yamadın.

Gönlüm sensiz yetim kaldı.

 

Neşeyle gülerdin yüzüme.

Değer verirdin sözüme.

Başım koyardım dizine.

Başım sensiz yetim kaldı.

Her derdimde sana gelirdim.

Her ihtiyacımı senden alırdım.

Kollarım boynuna dolardım

Kollarım sensiz yetim kaldı.

 

Beni tuttun el üstünde.  

Değer verdin gül üstünde.

Canım tuttun can üstünde.

Canım sensiz yetim kaldı.

Hep uzanan el senindi.

Hakka giden yol senindi.

Gönül bahçem gül senindi.

Gülüm sensiz yetim kaldı.

 

Hiç duymadım kem sözünü.

Sabırla çektin nazımı.

Ayrılık alın yazımı.

Yazım sensiz yetim kaldı.

 

Hep ağlarım için için.

Dualarım senin için.

Ayrılık hak emri için.

Annem yavrun yetim kaldı.

 

Dilerim Firdevs’e uçasın.

Susadın Kevser’den içesin.

Cennetten hiç çıkmayasın.

Annem yavrun yetim kaldı.

 

                     Orhan YILDIZ