İnsanın Paylaşma ve Yardımlaşma İhtiyacı 

İnsan doğası gereği sosyal bir varlıktır. Yaşadığı toplumun üyesidir. Duyguları, ihtiyaçları onu toplumla içiçe yaşamaya yöneltir. Toplum içinde yaşayan bireyler ise farklı yetenek ve özellikler taşırlar.

Çevremize baktığımızda insanların farklı zenginlik seviyesine sahip olduğunu görürüz. Günlük yaşamda kendi ihtiyaçlarını karşılamakta zorluk çeken bir çok insan karşımıza çıkar. Yaşlılık, hastalık, engelli olma gibi durumlar bunlardan bazılarıdır.

Deprem, sel, yangın ve benzeri afetlerde, insanların yıllar boyu emek vererek kazandıkları şeyler yok olabilir. Böyle durumlarda insanların birbirine yardım etmeleri kaçınılmaz hale gelir.

Paylaşma ve yardımlaşma insanların ekonomik düzeylerini birbirine yaklaştırır.  Aynı zamanda arada sevgi, saygı ve kaynaşmayı sağlar. Paylaşan ve başkalarına yardım yardıma hazır olan insanlar cimrilik hastalığından kurtulmuş olur. Mutluluğun ve huzurun yalnızca parayla elde edilmediğini yaşamış olurlar. İlaçlarını alamayan, tedavi masraflarını karşılayamayan bir kimsenin bu ihtiyaçları karşılandığında ne kadar mutlu olacağını tahmin edebiliriz. Ona yardımcı olan da en az onun kadar mutlu olur.

Herkes kabul eder ki mutluluklar paylaştıkça artar, üzüntüler paylaştıkça azalır. (Anlatım: Mevlüt Aydın)

Aynı toplumun bireyleri olan bu insanların birbirlerine ihtiyaçları vardır. Böyle bir toplumda komşusu açlık, hastalık çeken bir kişi, kendi içinden o komşusuna yardım etme gereksinimi duyar. Kendi ailesi için hazırladığı bir tas çorbasını muhtaç komşusuyla paylaşmak ister. Doktora, hastaneye gidemeyen komşusunu doktora, hastaneye götürmek ister. Sonucunda içini manevi bir mutluluk kaplar.

Aynı toplumun bireyleri olan insanların her açıdan birbirlerine ihtiyaçları vardır. Karşılıklı ihtiyaçların giderilmesi toplum bilincini güçlendirir. Aynı zamanda bu yardımlaşma ve paylaşmalar toplumdaki ekonomik ve sosyal dengesizlikleri de önler. Malını fakir ve kimsesiz ile paylaşmak aradaki sevgiyi artırır, toplumsal dayanışmayı geliştirir. Başkasının acısını paylaşmak kadar, insana huzur veren diğer bir manevi haz yoktur. Bir ölüm acısını paylaşmak ne güzel bir davranıştır. Aynı olayları biz de yaşayabiliriz. Bizim de başımıza öyle şeyler gelmez mi?